วัดซองกวางซาตั้งอยู่ที่ตีนเขาทางตอนเหนือของภูเขาโชเกซาน ได้รับการขนานนามว่าเป็นหนึ่งในวัดอัญมณีสามแห่งของเกาหลี ร่วมกับวัดแฮอินซา (วัด Beopbo) ในฮับชอน และวัดทงโดซาในยังซาน ในตอนท้ายของราชวงศ์ชิลลา ซอนซา ฮเยรินได้สร้างอาศรมเล็กๆ และเรียกมันว่าวัดกิลซังซา หลังจากนั้น จินอล อุปัชฌาย์ของรัฐ ได้ย้ายวัดจองฮเยออลซามาที่นี่ และทำให้ที่นี่เป็นเมืองหลวงและศูนย์กลางของนิกายเซน และกลายเป็นวัดซึงโบ ผลิตอุปัชฌาย์ของรัฐ 16 คน รวมทั้งผู้ช่วยอุปัชฌาย์ของรัฐจีนุล เป็นวัดที่มีทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่ทำจากไม้มากมาย มีอาคารประมาณ 80 หลังในบริเวณนี้ รวมถึงสมบัติประจำชาติ 3 ชิ้น เช่น หออุปัชฌาย์แห่งชาติที่ประดิษฐานค่ายของพระอุปัชฌาย์ของชาติ 16 องค์ สมบัติ 13 ชิ้น เช่น ฮาซาดัง ยักสิชอน และยองซานจอน และ ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมของชาติ เช่น Ssang Perfume ซึ่งเป็นอนุสรณ์สถานทางธรรมชาติ ทรัพย์สินทางวัฒนธรรม 27 ชิ้นได้รับการอนุรักษ์ รวมถึงทรัพย์สินทางวัฒนธรรมท้องถิ่น 10 ชิ้น รวมถึงโบราณวัตถุที่กำหนดโดยชาติ 17 ชิ้น Seungbojeon และ Jijangjeon ตั้งอยู่ทางซ้ายและขวารอบๆ Daeungjeon สร้างบรรยากาศอันงดงาม ธูปที่ลอยขึ้นมาจากแต่ละห้องโถง เสียง moktak อันแผ่วเบา เสียงสวดมนต์อันดังของพระสูตร และสายตาของพระภิกษุที่สืบเชื้อสายมาจากวัดเก่าแก่ที่ยอดเยี่ยม คุณจะรู้สึกถึงความเคารพ

* ความพิเศษ 3 ประการของวัดซองกวางซา
1) บิซาริกุชิ: ก่อนอื่นเลย บิซาริกุชิทำให้ผู้ชมรู้สึกล้นหลามด้วยขนาดของมัน ว่ากันว่าในปี 1742 เมื่อต้นทิวลิปขนาดใหญ่ในเมืองเซจองกอล นัมวอน ล้มลง ได้มีการแปรรูปและผลิตเพื่อเก็บข้าวไว้สำหรับสาธารณะที่วัดซองกวางซา ว่ากันว่าสามารถบรรจุข้าวได้ 7 กระสอบ (4,000 คน) .

2) นึงกยอนนันซา: นึงกยอนนันซา เป็นภาชนะชนิดหนึ่งที่ใช้เสิร์ฟอาหารในวัด เป็นงานหัตถกรรมที่มีขนาดและรูปร่างเฉพาะ และโดดเด่นด้วยความประณีต

3 ) ซันฮยางซู: ซังฮยางซูอันโด่งดังของวัดซองกวางซา หรือที่รู้จักกันในชื่อต้นจูนิเปอร์จีน ตั้งอยู่ในสวนหลังบ้านของอาศรมมารุชอนแจมบนภูเขาโชเกซาน เนื่องจากต้นจูนิเปอร์ทั้งสองต้นมีลักษณะเหมือนกัน จึงถูกเรียกว่าต้นแฝด กล่าวกันว่าเมื่อพระอุปัชฌาย์ Jinul ของรัฐ Bojo และเจ้าชายผู้รับผิดชอบราชวงศ์ถังไปถึงอาศรม Cheonjaam ของวัด Songgwangsa และติดอยู่ในอ้อยที่พวกเขาถือ กิ่งก้านก็งอกขึ้นมาและใบไม้ก็ผลิบาน มีความสูงถึง 12 เมตรและมีอายุ 800 ปี จึงมีผู้คนหนาแน่นอยู่เสมอ